Baśnie braci Grimm – 10 najbardziej znanych baśni z krótkimi opisami

Kim byli bracia Grimm?

Zżytych ze sobą braci Grimm dzielił zaledwie rok różnicy wieku. Starszy, Jakub Ludwig Karl Grimm (Jacob Grimm), urodził się 4 stycznia 1785 roku, a Wilhelm Karl Grimm – 24 lutego 1786 roku. Pochodzili z Hanau w Niemczech. Obaj byli wybitnymi uczonymi i członkami Berlińsko-Brandenburskiej Akademii Nauk. Ważną kwestią są osobiste przymioty słynnych braci, którzy zapisali się na kartach historii jako osoby przywiązane do idei demokratycznych oraz zasad państwa prawa.

Jacob Grimm i Wilhelm Grimm są znani przede wszystkim z opracowania 200 poczytnych baśni. Mają też na swoim koncie legendy (10). Zbierali oni powieści ludowych bajarek i bajarzy, a następnie opracowywali je i poddawali licznym przeróbkom redakcyjnym, dzięki którym zyskały one taką sławę. Bracia Grimm przysłużyli się społeczeństwu także poprzez napisanie 33-tomowego Słownika języka niemieckiego . Są znani jako prekursorzy nowoczesnej filologii germańskiej.

W pierwszym wydaniu zbioru baśni, znanym jako Baśnie dla dzieci i dla domu z 1812 roku, bracia Grimm próbowali połączyć naukowy i wychowawczy cel bajek. Ta forma nie sprzedawała się dobrze, więc bracia w kolejnych wydaniach zmuszeni byli dostosować treść baśni do czytelnika dziecięcego, poprzez znaczne złagodzenie fabuły. Takie opracowanie tekstów było oczywiście w zgodzie z ówczesnymi zasadami pedagogiki.

Charakterystyka baśni braci Grimm – co je łączy?

Baśnie braci Grimm, w szczególności w pierwotnej postaci, słyną z dość okrutnej fabuły, która na potrzeby późniejszych pokoleń czytelników została złagodzona. Powodem okrutnych opisów była chęć jak najdokładniejszego odtworzenia najstarszych wzorców motywów baśniowych i opowiadań. Ich baśnie łączy też wierność przesłaniu, w którym dobro zawsze zwycięża zło.

To dzięki braciom Grimm w literaturze dla dzieci utrwaliły się znane zwroty, bez których dziś trudno wyobrazić sobie baśnie, takie jak:

• „dawno, dawno temu...”,
• „za górami, za lasami...”,
• „żyli długo i szczęśliwie...".

Niektóre baśnie omawianych autorów wzbudzały i nadal wzbudzają pewne kontrowersje. Przykładowo baśń: O drzewie jałowca, która zawiera wierszyk o tym, że mama zabiła i ugotowała swoje dziecko, z pewnością nie wpisuje się we współczesne metody wychowawcze.

Chociaż istnieją pewne kontrowersje dotyczące tej lektury, baśnie braci Grimm są bogate w ponadczasowe wartościowe przekazy i morały. Książki z nimi mogą być czytane przez dzieci. To też lektura skierowana do młodzieży i dorosłych.

Baśnie braci Grimm – które zyskały największą popularność?

Aż 50 baśni opracowanych przez Braci Grimm zyskało miano popularnych i często umieszczanych w wydaniach baśni dla dzieci. Wiele z opowieści doczekało się adaptacji filmowych. Do listy najbardziej znanych baśni należą, m.in.:

• Stoliczku nakryj się,
• Kopciuszek,
• Królewna Śnieżka,
• Baśń o rybaku i złotej rybce,
• Jaś i Małgosia,
• Przygody Paluszka,
• Złota gęś,
• Śpiąca Królewna,
• Muzykanci z Bremy,
• Trzy świnki,
• Wilk i siedem koźlątek,
• Rusałka,
• Roszpunka,
• Baba Jaga,
• Czerwony Kapturek,
• Żabi król,
• O dzielnym krawczyku.

10 najbardziej znanych baśni braci Grimm – opis

Choć wartych dostrzeżenia i opisania baśni braci Grimm jest wiele, nie da się ukryć, że to właśnie poniższe tytuły zawładnęły sercami dzieci. Są one wciągające i przesycone magią. Czytając ich oryginalne wersje zamieszczone w książce lub poniższe streszczenia, można się nieco zdziwić, ponieważ przekazy filmowe nieco zmieniają fabuły bajek. Poniżej znajdują się streszczenia pięciu baśni braci Grimm oraz krótka charakterystyka kolejnych pięciu z nich.

1. Kopciuszek

Baśń Kopciuszek opowiada historię pobożnej dziewczyny o niezwykle dobrym sercu i miłym usposobieniu, która na skutek śmierci mamy i ponownego ożenku swojego ojca była zmuszona usługiwać złej macosze i jej dwóm okropnym córkom. Spała obok pieca i przez to zawsze chodziła oprószona popiołem, dlatego zyskała przydomek: Kopciuszek. Niezależnie od tego, co ją spotykało, pozostała posłuszna ostatnim prośbom nieżyjącej matki, aby jej córka była pobożna i dobra.

Pewnego dnia ojciec Kopciuszka przed wybraniem się na targ zapytał ją i jej dwie przyrodnie siostry o to, co im przywieźć. Siostry poprosiły o suknie, perły i drogie kamienie. Kopciuszek zaś poprosił skromnie o pierwszą gałązkę, o którą ojciec zahaczy kapeluszem. Tata spełnił wszystkie prośby. Wdzięczna dziewczyna udała się na grób swojej mamy, gdzie zasadziła gałązkę leszczyny. Za każdym razem, kiedy płakała ona przy grobie swojej matki, zraszała gałązkę, która po pewnym czasie wyrosła na piękne drzewo. Na tym drzewie przesiadywał biały ptaszek, który spełniał różne prośby Kopciuszka.

Kiedy król zapragnął znaleźć żonę dla swojego syna, zaprosił na 3-dniową ucztę oraz bal wszystkie panny z kraju. Tytułowa bohaterka baśni także zapragnęła dołączyć do grona bawiących się na zamku osób. Niestety macocha nie chciała jej na to pozwolić. Dawała dziewczynie niemożliwe do wykonania w krótkim czasie zadania, obiecując, że jeśli Kopciuszek je wykona, pójdzie na bal. Z pomocą ptasich przyjaciół Kopciuszkowi udało się zrobić wszystko, co poleciła jej macocha. Pomimo tego macocha nie puściła dziewczyny na bal.

Po tym kiedy ojciec oraz macocha z córkami pojechały do zamku, Kopciuszek udała się pod drzewo leszczyny – rosnące przy grobie matki – i poprosiła o suknię ze złota i srebra. Otrzymała taki prezent. Kiedy Kopciuszek dotarła na bal ani macocha, ani jej córki jej nie rozpoznały. Dziewczynę dostrzegł jednak królewicz i zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Od tej pory nie chciał tańczyć już z nikim innym.

Gdy pierwszy dzień balu dobiegł końca, królewicz chciał odprowadzić swoją wybrankę do domu, aby dowiedzieć się, kim ona jest. Dziewczynie udało się jednak uciec przez gołębnik. W głowie jej ojca, któremu przypadkowo zwierzył się królewicz, zostało zasiane ziarno niepewności, czy wybranką księcia przypadkiem nie jest jego córka. Po dotarciu do domu dziewczyna szybko przemieniła się z powrotem w Kopciuszka.

Następnego dnia uczty – po tym gdy Kopciuszek została sama w domu – ponownie udała się pod drzewo leszczyny, prosząc o godny balu strój. Biały ptaszek zrzucił jej jeszcze piękniejszą od poprzedniej suknię. Dziewczyna ponownie oczarowała królewicza, który pod koniec balu próbował podpatrzyć, dokąd ona pójdzie. I tym razem udało jej się uciec, wspinając się na wielką gruszę, choć w ostatnim momencie została zauważona. Książę znów spotkał ojca Kopciuszka, który za jego namową, ściął drzewo. Nikogo jednak na nim nie było.

Trzeciego dnia, kiedy Kopciuszek poprosiła o suknię na bal, otrzymała najpiękniejszą ze wszystkich. Dostała także pantofelki – całe wykonane ze złota. Gdy dziewczyna pojawiła się na balu, wszyscy wokół zaniemówili z wrażenia, a książę totalnie oczarowany znów poświęcił dziewczynie cały wieczór. Kiedy bal się kończył, domyślił się, że dziewczyna znów mu ucieknie. Dlatego książę wymyślił podstęp – schody wysmarowane smołą, do których przykleił się lewy pantofelek Kopciuszka.

Następnego dnia książę poszedł do mężczyzny, którego spotykał przez 3 wieczory, czyli ojca Kopciuszka i powiedział mu, że dziewczyna, na którą będzie pasował złoty pantofelek, zostanie jego żoną. Jedna z córek macochy próbowała założyć bucik, a że nie chciał on zmieścić się jej duży palec, odcięła go. Wcisnęła pantofelek na krwawiącą stopę i wsiadła do karety jako oficjalna narzeczona księcia. Kiedy w drodze do zamku mijali grób matki Kopciuszka, książę usłyszał wołanie ptaków o tym, że dał się oszukać, ponieważ prawdziwa właścicielka pantofelka nadal jest w domu.

Wrócił więc do domu Kopciuszka – pantofelek dostała do przymierzenia druga córka macochy. Miała za dużą piętę, więc odcięła jej kawałek i wcisnęła pantofelek. Następnie jako oficjalna narzeczona ruszyła z księciem w stronę zamku.

Kiedy mijali grób matki Kopciuszka, sytuacja z wołaniem ptaków się powtórzyła i książę zawrócił karetę. Na miejscu zapytał o to, czy w domu jest jeszcze jakaś dziewczyna. Ojciec Kopciuszka wspomniał o dziewczynie, lecz razem z macochą zapewniali, że to na pewno nie jest osoba, której książę szuka. Książę nie dał się zwieść, a kiedy Kopciuszek przymierzyła pantofelek, stało się jasne, że to jej szukał. Ożenił się z Kopciuszkiem, a złe siostry zostały oślepione przez ptaki, kiedy chciały dostać się na ślub pary.

Z baśni Kopciuszek można wyciągnąć następujące przesłania:

• warto być dobrym człowiekiem, pozostać wiernym swoim wartościom oraz pomagać innym, a wtedy wszystko dobrze się ułoży;
• dobro powraca do tego, kto je uczynił, a zło zostaje ukarane;
• trzeba szanować każdy żywy organizm – w tym rośliny i zwierzęta;
• nie warto za bardzo poświęcać się dla dóbr materialnych, bo można stracić część siebie.

2. Jaś i Małgosia

Baśń opowiada historię dwójki pomysłowych dzieci – Jasia i Małgosi – które razem z ojcem (biednym drwalem) oraz macochą mieszkały przy lesie. Pewnej nocy, kiedy nie było już co jeść, drwal zastanawiał się głośno, co z nimi będzie. Jego żona namówiła go, by zostawili dzieci w głębi lasu, bo inaczej wszyscy umrą z głodu. Dzieci usłyszały tę rozmowę i zdały sobie sprawę z tego, co nastąpi. Małgosia bardzo się przestraszyła, jednak Jaś uspokoił ją, przekonując, że Bóg im pomoże. Tej samej nocy wstał z łóżka, założył swój surdut i nazbierał mnóstwo białych, krzemowych kamyczków, które świeciły w ciemnościach, a następnie położył się spać.

O świcie następnego dnia obudziła ich macocha i poinformowała, że mają natychmiast wstać i iść z nimi do lasu, aby rąbać drwa. Dała im też dwie kromki chleba, które Małgosia schowała pod swój fartuch. Kiedy ruszyli do lasu, Jaś co chwilę przystawał i oglądał się za siebie, a tak naprawdę rzucał małe, białe kamyczki. Po dotarciu do środka lasu rodzeństwo nazbierało chrustu i rozpaliło ognisko. Dzieci otrzymały polecenie, aby przy nim odpocząć i poczekać na powrót opiekunów. Ci jednak nie wrócili. Jaś i Małgosia zasnęli, a kiedy obudzili się w środku nocy, Małgosia przestraszyła się, że nie znajdą drogi powrotnej do domu. Jednak dzięki kamyczkom dotarli do chaty, ku uciesze ojca.

Niestety niedługo po tym wydarzeniu znów nie mieli co jeść i macocha powtórnie namówiła męża do złego czynu. Jaś wiedząc, co ich czeka, chciał nazbierać kamyczków, jednak nie mógł tego zrobić, ponieważ macocha zamknęła drzwi. Pocieszał jednak siostrzyczkę, że jakoś sobie poradzą. Kiedy szli do lasu, Jaś rozrzucał po drodze okruszki otrzymanego na drogę chleba. Znów zostali sami w lesie, czekając, aż opiekunowie po nich wrócą.

Przy świetle Księżyca, który miał rozjaśnić okruszki wysypane na drogę, okazało się, że zostały one wydziobane przez ptaki. Rodzeństwo błądziło przez noc i dzień. Dzieci były bardzo głodne, więc zasnęły pod drzewem. Kolejnego dnia Jaś i Małgosia zauważyli pięknego, białego ptaszka i poszli za nim. Ptaszek usiadł na domku, który był zbudowany z chleba, placków oraz cukru. Rodzeństwo zaczęło odłamywać kawałki domku i zjadać je.

W pewnym momencie z domku wyszła stara kobieta, która zaprosiła dzieci do środka, nakarmiła i przygotowała im łóżeczka. Była bardzo miła, więc rodzeństwo w spokoju zasnęło. W rzeczywistości była to zła wiedźma, która zjadała zagubione w lesie dzieci. Uknuła niecny plan, który nad ranem zaczęła realizować. Jasia zamknęła za kratami w stajence, a Małgosi rozkazała gotować dla brata, aby go utuczyć.

Czarownica codziennie sprawdzała, czy Jaś przytył – kazała mu wysuwać i pokazywać palec. Jaś był jednak sprytny i za każdym razem wysuwał kosteczkę. Starucha źle widziała, więc się nie zorientowała, że chłopiec ją oszukuje. Jednak po miesiącu straciła cierpliwość i postanowiła go zjeść. Kazała Małgosi przynieść dużo wody, aby następnego dnia ugotować jej brata. Małgosia była zrozpaczona i modliła się o ratunek.

Następnego ranka wiedźma próbowała oszukać Małgosię. Przykazała jej wejść do pieca, żeby sprawdzić, czy jest wystarczająco nagrzany, aby upiec chleb. Małgosia wiedziała, że starucha planuje ją tam zamknąć i upiec, więc powiedziała, że nie wie, jak to zrobić. Kiedy zła wiedźma wsunęła do pieca głowę, aby pokazać dziewczynie, co ma zrobić, Małgosia wepchnęła ją do środka, a potem szybko zamknęła i zaryglowała drzwi, aż bezbożna wiedźma się spaliła. Następnie Małgosia udała się do stajenki i uwolniła Jasia.

Szczęśliwe rodzeństwo znalazło w domu wiedźmy mnóstwo kosztowności, którymi napełniło kieszenie. Ojciec bardzo ucieszył się na widok dzieci, bo tak naprawdę bardzo je kochał. Okazało się też, że macocha umarła, więc od tej pory wszyscy żyli w trójkę szczęśliwie i dostatnie, dzięki kosztownościom pochodzącym z domu złej wiedźmy.

3. Królewna Śnieżka

Baśń opowiada historię niezwykłej dziewczynki o skórze białej jak śnieg, ustach czerwonych jak krew i włosach koloru hebanowego drzewa. Była to córka królowej, która zaraz po porodzie umarła. Dziewczynka otrzymała na imię Śnieżka. Po roku król – ojciec Śnieżki – ożenił się ponownie z piękną, lecz dumną i próżną kobietą. Miała ona magiczne lusterko, które zawsze mówiło prawdę. Dopóki zapewniało ją o tym, że jest najpiękniejsza na świecie, nowa królowa była zadowolona. Jednak kiedy Śnieżka skończyła 7 lat, lustro zgodnie z prawdą powiedziało, że to ona jest najpiękniejsza. Od tej pory królowa znienawidziła Śnieżkę i próbowała się jej pozbyć.

Poleciła myśliwemu, aby zabrał Śnieżkę do lasu i tam ją zabił, a na dowód przyniósł płuca i wątrobę dziewczyny. Kiedy myśliwy wyciągnął nóż, żeby zabić Śnieżkę, ta płacząc, poprosiła go, aby tego nie robił. Obiecała, że ukryje się w lesie i nie wróci do pałacu. Myśliwy ucieszył się, że nie musi jej zabijać. Pamiętając o tym, że ma przynieść dowód na zabicie Śnieżki, zabił młodego warchlaka i wyciął mu płuca oraz wątrobę, które zaniósł królowej. Ta kazała kucharzowi ugotować organy w soli, a następnie je zjadła.

Śnieżka bardzo bała się lasu, a gdy biegła przed siebie, w pewnym momencie zobaczyła mały domek, z jeszcze mniejszymi mebelkami w środku. Mały stoliczek był nakryty dla 7 osób, a pod ścianą stało 7 malutkich łóżeczek. Śnieżka była bardzo głodna, więc z każdego talerzyka zjadła trochę jedzenia i z każdego kubeczka wypiła po odrobince wina. Następnie zasnęła.

Kiedy wieczorem mieszkańcy domku – krasnoludki – wrócili z pracy i zobaczyły Śnieżkę, zachwycali się jej urodą. Gdy Śnieżka się obudziła, wystraszyła się małych ludzików. Gospodarze okazali się jednak bardzo mili, więc opowiedziała im swoją historię. Krasnoludki zaproponowały Śnieżce, że może z nimi mieszkać, jeśli będzie prowadziła ich dom. Śnieżka chętnie się na to zgodziła. Jednak mieszkańcy domku ostrzegli Śnieżkę, aby pod ich nieobecność nie wpuszczała nikogo do domku, bo podejrzewali, że macocha będzie chciała wyrządzić dziewczynie krzywdę.

Kiedy pewnego dnia macocha – za sprawą magicznego lusterka – odkryła, że Śnieżka nadal żyje, przebrała się za przekupkę, odnalazła dom krasnoludków i zapukała do drzwi pod pretekstem sprzedaży kolorowych gorsetów. Śnieżka wpuściła ją do domu i kupiła jeden z nich. Przebrana macocha zaoferowała, że zawiąże Śnieżce gorset. Zrobiła to tak mocno, że Śnieżka się udusiła. Gdy krasnoludki odkryły leżącą bez życia Śnieżkę, bardzo się zasmuciły. Jednak gdy rozcięły jej gorset, zauważyły, że dziewczyna odzyskuje życie. Krasnoludki ponownie przykazały Śnieżce, aby nikogo nie wpuszczała do domu.

Gdy pewna triumfu królowa zapytała lustro o to, czy jest najpiękniejsza, i usłyszała negatywną odpowiedź, wiedziała już, że Śnieżka żyje. Znała się na czarach, więc zrobiła zatruty grzebień i pod postacią staruszki zapukała do Śnieżki. Dziewczyna znów skusiła się na przedmiot, a kiedy starucha wetknęła grzebień we włosy Śnieżki, trucizna powaliła Śnieżkę na ziemię. Po powrocie z pracy krasnoludki wyjęły grzebień z włosów Śnieżki, a ona ocknęła się.

Królowa znów dowiedziała się od lustra, że Śnieżka przeżyła. Zatruła więc piękne jabłko, które z jednej strony było czerwone, a z drugiej – zielone. Macocha ucharakteryzowała się na biedną chłopkę i zapukała do Śnieżki. Dziewczyna nie chciała jej wpuścić, jednak macocha przekonała ją do spróbowania jabłka, sama zjadając zieloną połowę. Ośmielona Śnieżka zjadła zatrutą, czerwoną połowę jabłka i umarła.

W zamku królowa w końcu usłyszała od magicznego lustra upragnioną odpowiedź. Krasnoludki znalazły martwą Śnieżkę, której nie można było już pomóc. Postanowiły zrobić dla niej szklaną trumnę, aby zawsze móc podziwiać jej urodę. Umieściły na wzniesieniu szklaną trumnę i codziennie, na zmianę, ją odwiedzały. Choć Śnieżka długo leżała w trumnie, wyglądała, jakby spała.

Pewnego dnia zauważył ją królewicz, który ubłagał krasnoludki, żeby oddały mu trumnę ze Śnieżką. Służący księcia nieśli ją na plecach, aż potknęli się o jakiś krzew. Spowodowało to, że trumną zatrzęsło i z ust Śnieżki wypadł zatruty kawałek jabłka. Śnieżka się ocknęła, przyjęła zaręczyny księcia i za niego wyszła. Na ich wesele zaproszono także złą macochę, którą ukarano – kobieta musiała tańczyć w rozgrzanych do czerwoności żelaznych pantoflach, w których umarła.

4. Złota gęś

Baśń opowiada o młodym drwalu Tadeuszu, który był marzycielem o dobrym, złotym sercu. Na prośbę ojca wybrał się do lasu. Nie był jednak w stanie ściąć drzew, ponieważ miały bardzo twarde pnie. Po wielu nieudanych próbach usiadł więc zmęczony, aby się posilić. Wtedy dostrzegł małego staruszka, który wyłonił się zza krzaka i poprosił go o jedzenie. Drwal podzielił się ze staruszkiem tym, co miał – serem i chlebem. W podziękowaniu za okazaną dobroć staruszek doradził drwalowi, aby ściął środkowe drzewo, a wtedy na ziemię runą wszystkie pozostałe drzewa. Powiedział też, że w korzeniach środkowego drzewa drwal znajdzie swoją nagrodę za okazaną dobroć.

Tadeusz posłuchał rad staruszka. Wśród korzeni drzewa znalazł żywą złotą gęś. Zabrał ją ze sobą i ruszył w kierunku domu. Zabłądził jednak i był zmuszony przenocować w gospodzie. Podzielił się z gęsią jedzeniem, a gdy córki karczmarza zapytały go, dlaczego jest dla gęsi taki miły, odpowiedział, że to drogocenna i magiczna gęś. W nocy dziewczyny postanowiły ukraść ptakowi jedno złote pióro, jednak gdy tylko dotknęły gęsi, nie były w stanie się od niej odczepić. Podobny los spotykał każdego. W pewnym momencie Tadeusz i jego gęś podróżowali już w sporym towarzystwie.

Niedaleko wioski, gdzie nocował Tadeusz, był pałac. Jego właściciel, król, miał wiecznie smutną córkę. Tego dnia, kiedy Tadeusz z gęsim orszakiem przechodził przez miasto, królewna zobaczyła tę gromadkę z okna karety. Zaczęła się śmiać, po czym wysiadła z karety i dołączyła do procesji. Wszyscy ruszyli do pałacu, a król nie mógł uwierzyć, że jego córka jest taka wesoła. Kiedy wszyscy w orszaku zastanawiali się, jak mogą się odczepić od siebie i od gęsi, pojawił się starzec z białą brodą. Po trzykrotnym pstryknięciu palcami ludzie i gęś odzyskali wolność. Starzec rozpłynął się w powietrzu, a Tadeusz poślubił królewnę.

5. Śpiąca królewna

Baśń znana jest też pod tytułem Cierniowa Różyczka. Opowiada o losach upragnionej córeczki pewnej królewskiej pary. Po jej narodzeniu szczęśliwi rodzice wyprawili wielką ucztę. Zaprosili na nią także wróżki, które miały obdarować dziewczynkę cennymi darami. Zaproszono 12 z 13 wróżek. Obdarowały one dziewczynkę, m.in.: cnotą, pięknem i bogactwem, a kiedy 11. wróżka wypowiedziała już dobre zaklęcia, na salę wtargnęła niezaproszona wróżka, która ze złości rzuciła na księżniczkę zły czar – w dniu 15. urodzin dziewczyna miała się ukłuć wrzecionem i umrzeć. Dwunastej wróżce udało się jedynie złagodzić zły czar – księżniczka miała nie umrzeć, lecz zasnąć na 100 lat.

Po tym smutnym wydarzeniu król stawał na głowie, aby ustrzec córkę przez złym losem. Kazał usunąć z całego królestwa wszystkie wrzeciona. Jednak w dniu, kiedy piękna i uwielbiana przez wszystkich księżniczka kończyła 15 lat, wybrała się na spacer po zaułkach zamku. Kiedy trafiła do starej wieży, zauważyła drzwi zamknięte na tkwiący w zamku, zardzewiały klucz. Ciekawość zwyciężyła i księżniczka otworzyła drzwi. W komnacie dostrzegła staruszkę, która przędła len na wrzecionie. Dziewczynka zainteresowała się nieznanym przedmiotem, a gdy tylko go dotknęła, zgodnie z przeznaczeniem, ukłuła się w palec i zapadła w sen. Zaklęcie dosięgło swoją mocą zamek i dwór. Cały teren porósł ciernistym żywopłotem – tak wysokim, że w pewnym momencie zasłonił cały zamek.

Po kraju rozeszła się legenda o śpiącej księżniczce – Różyczce. Wielu śmiałków próbowało się do niej dostać, lecz nie mogli przebić się przez zaczarowany żywopłot, przez który umierali. Po 100 latach od spełnienia się przeznaczenia, na zaklęty teren trafił kolejny królewicz, który postanowić spróbować dostać się do księżniczki. Ze względu na to, że przybył w dzień, w którym Różyczka miała się obudzić, zobaczył kwiaty zamiast żywopłotu. Przeszedł przez nie i spostrzegł uśpione królestwo. Odszukał komnatę Różyczki i olśniony jej urodą pocałował księżniczkę. Różyczka się obudziła, a po niej obudził się cały dwór. Królewicz ożenił się z Różyczką i żyli w szczęściu oraz dostatku.

6. Muzykanci z Bremy

Baśń opowiada o przygodzie: osła, psa, kota i koguta, które muszą uciec ze swoich domów. Każde ze zwierząt ucieka z innego powodu. Osioł przez to, że stał się bezużyteczny. Pies dlatego, że właściciel chciał go zabić. Kot także bał się o życie, bo odmówił łapania myszy. Natomiast kogut miał zostać zjedzony przez właścicieli.

7. O wilku i siedmiu koźlątkach

Baśń opowiada historię małych koźlątek, które zostały same w domu. Mama ostrzegła je o niebezpieczeństwie zjedzenia przez wilka, który jednak w przebraniu zdołał dostać się do domu koźlątek. Każde koźlątko zdążyło się gdzieś schować, jednak wilk znalazł i zjadł sześć koźlątek. Ocalało tylko jedno, które schowało się w zegarze ściennym. Kiedy kozica wróciła do domu, koźlątko opowiedziało jej, co się wydarzyło.

Mama koźlątek znalazła wilka, który spał pod drzewem, rozcięła mu brzuch, z którego wyskoczyła szóstka jej dzieci. Następnie włożyła wilkowi do brzucha sporo dużych kamieni i zaszyła je tam. Kiedy wilk się obudził, poczuł ogromne pragnienie. Udał się więc do studni, lecz wtedy kamienie ściągnęły go na dno i wilk się utopił.

8. Roszpunka

Ta baśń opowiada historię dziewczynki – Roszpunki – którą rodzice musieli oddać pewnej zaborczej czarownicy. A wszystko przez to, że dopuścili się kradzieży w jej ogrodzie. Gdy dziewczynka skończyła 12 lat, czarownica zamknęła ją w wysokiej wieży, do której można było dostać się jedynie przez okno. Roszpunka miała piękne, długie i mocne włosy, po których czarownica wchodziła na górę. Pewnego dnia podpatrzył ją królewicz i zaprzyjaźnił się z Roszpunką. Gdy wyszło na jaw, że młodzi się spotykają, czarownica obcięła dziewczynie włosy i wysłała ją do pustelni. Podstępem zwabiła księcia do wieży i zrzuciła go z niej. Książę przeżył, lecz stracił wzrok. W końcu znalazł i rozpoznał Roszpunkę po głosie. Gdy ta go zobaczyła, zapłakała. Łzy uzdrowiły księcia, po czym oboje udali się wspólnie do zamku i żyli szczęśliwie.

9. Czerwony Kapturek

Baśń opowiada o relacji wnuczki z ukochaną babcią, która podarowała jej czerwony kapturek. Pewnego dnia dziewczynka wbrew poleceniom mamy zboczyła z drogi i zaufała wilkowi. Przez to babcia i tytułowy Czerwony Kapturek zostały przez niego zjedzone. Dzięki trosce myśliwego, który postanowił sprawdzić, czy z babcią wszystko w porządku, zostają uratowane.

Z baśni można się też nauczyć, że trzeba słuchać poleceń rodziców, którzy chcą ustrzec dzieci przed zagrożeniami.

10. O dzielnym krawczyku

Baśń opowiada o przygodach zwyczajnego krawczyka, który dzięki pewności siebie oraz sprytowi, osiągnął upragnione cele, m.in. zdobył rękę księżniczki oraz uwolnił mieszkańców królestwa od terroru dwóch olbrzymów.