Nietolerancja laktozy – przyczyny, objawy i badania

Nietolerancja laktozy – jak się objawia?

Dolegliwości żołądkowo-jelitowe pojawiają się po 30–120 minutach od spożycia mleka lub jego przetworów. Nasilenie objawów uzależnione jest od ilości zjedzonego pokarmu. Symptomy są niespecyficzne, dlatego można je pomylić z innymi schorzeniami. Pacjenci zwykle skarżą się na: bóle brzucha, biegunki, wzdęcia, uczucie pełności w jamie brzusznej, nudności i wymioty. Wspomnianym objawom może towarzyszyć przelewanie w jelitach i nadmierne wydzielanie gazów. Należy zaznaczyć, że w przeciwieństwie do alergii na nabiał, nietolerancja nie powoduje wysypki skórnej ani duszności.

Niezdiagnozowana nietolerancja laktozy u noworodków może zaburzyć gospodarkę wodno-elektrolitową, co w konsekwencji prowadzi do odwodnienia, a nawet śmierci maluszka. U dzieci zaburzenie zwykle powoduje kolkę, mdłości, wzdęcia i luźne, pieniste stolce po każdym karmieniu.

Nietolerancja laktozy – przyczyny i rodzaje

Nietolerancja laktozy spowodowana jest niedoborem enzymu (laktazy), odpowiedzialnego za rozkład laktozy do glukozy i galaktozy. Wrodzona nietolerancja (alaktazja) polega na całkowitym braku wspomnianego enzymu w organizmie. Występuje bardzo rzadko, a wynika z uwarunkowań genetycznych. Pierwotny niedobór laktazy (hipolaktazja) związany jest ze spadkiem aktywności enzymu w błonie śluzowej jelita cienkiego i predyspozycjami genetycznymi. Z kolei nabyta (wrodzona) nietolerancja laktozy powstaje na skutek choroby uszkadzającej nabłonek i kosmki jelitowe. Może być też skutkiem ubocznym przyjmowania niektórych antybiotyków, niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub chemioterapeutyków. Niedobór zazwyczaj ma charakter przejściowy.

Nietolerancja laktozy – jakie badania wykonać?

Jeśli podejrzewasz u siebie nietolerancję laktozy, zgłoś się do lekarza rodzinnego lub internisty. W pierwszej kolejności specjalista przeprowadza wywiad z pacjentem, podczas którego zapyta o odczuwane objawy i sposób odżywiania. Aby potwierdzić diagnozę, może skierować chorego na test oddechowy, pozwalający ustalić stężenie wodoru w wydychanym powietrzu. Zazwyczaj przeprowadza się 3 próby: pierwszą przed podaniem laktozy, a następne – 60 i 120 minut po jej spożyciu.

Podwyższony poziom wodoru wskazuje, że laktoza nie jest trawiona przez laktazę, lecz zostaje sfermentowana przez bakterie obecne w okrężnicy. Należy zaznaczyć, że wspomniane badanie nie pozwala ustalić, czy zaburzenie ma charakter pierwotny czy wtórny. Dodatkowo wynik może być zafałszowany, jeśli pacjent przyjmuje antybiotyk lub pali papierosy.

Diagnostyka w kierunku nietolerancji laktozy obejmuje doustny test obciążenia laktozą, badanie ogólne kału (pozwalające określić pH stolca) i badanie molekularne polimorfizmu genu laktozy. Niekiedy lekarz może zlecić wykonanie endoskopii, aby ocenić aktywność laktazy w wycinku śluzówki jelita cienkiego. Więcej informacji na temat uczulenia na laktozę znajdziesz tutaj: https://diag.pl/pacjent/artykuly/uczulenie-na-laktoze-przyczyny-i-objawy/

artykuł zewnętrzny