W dobie powszechnego partnerstwa okazuje się, że są jeszcze osoby, które pragną żyć według innych, staromodnych reguł. Domowa dyscyplina to model związku oparty na nieco zapomnianej już męskiej dominacji, w którym to mężczyzna jest odpowiedzialny za zapewnienie bytu i bezpieczeństwa rodzinie oraz podejmowanie kluczowych decyzji. Kobieta, która zgodziła się tak żyć, musi zaakceptować przywództwo mężczyzny i zgodzić się na przyjęcie ewentualnych konsekwencji podważania jego autorytetu, które obejmują także zakazane prawnie kary cielesne. W artykule omówiono ten kontrowersyjny i wzbudzający silne emocje rodzaj związku, który stoi w opozycji do powszechnie panujących trendów uwypuklających równouprawnienie w każdej sferze życia, wraz z zasadami w nim obowiązującymi, a także przykładami kar. Należy podkreślić, że artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny, a jego celem nie jest propagowanie domowej dyscypliny ani żadnej formy przemocy.
Domowa dyscyplina – co to jest, zasady, kary. Na czym polega związek DD?
- Czym jest domowa dyscyplina?
- Zasady domowej dyscypliny
- Kto decyduje się na wdrożenie domowej dyscypliny do codziennego życia i dlaczego?
- Jakie kary stosuje się w ramach domowej dyscypliny?
- Czy stosowanie kar w domowej dyscyplinie jest konieczne?
- Domowa dyscyplina, BDSM, przemoc domowa – czy to tożsame pojęcia?
- Czy domowa dyscyplina jest legalna?
Czym jest domowa dyscyplina?
Domowa dyscyplina (ang. domestic discipline – DD) to model związku pomiędzy kobietą a mężczyzną, w którym występuje wyraźnie zaznaczony podział ról na damskie i męskie. O DD głośno było w ostatnich latach w Ameryce, skąd przywędrowała ta idea.
W związku DD pielęgnuje się różnice pomiędzy kobietami a mężczyznami z zaznaczeniem, że każda z płci jest tak samo ważna i potrzebna, a ich współistnienie idealnie się uzupełnia. To, że mężczyzna ma rolę dominującą i „prawo” do karania kobiety, zdaje się temu zaprzeczać, jednak jest to świadomy układ, w którym każda ze stron czerpie z takiego związku określone korzyści.
Zasady domowej dyscypliny
Wśród zasad domowej dyscypliny znajduje się cała lista obowiązków mężczyzn i kobiet, przysługujących im praw, a także preferowanych cech charakteru.
W domowej dyscyplinie wiele mówi się o karach. Zgodnie z jej zasadami, lanie jest efektywnym narzędziem dyscyplinującym. Powinno być stosowane tylko wtedy, kiedy inne metody, w tym prośby i napominanie, zawiodły. Jego wymiar powinien być adekwatny do „występku”. Nigdy też nie może być wymierzane w gniewie.
Jedną z bardzo ważnych zasad, przede wszystkim dla par stosujących kary cielesne, jest słowo bezpieczeństwa. To dowolnie wybrane, uzgodnione wcześniej słowo, np. „czerwony”, po którego usłyszeniu mężczyzna ma obowiązek natychmiast przerwać wymierzanie kary.
Dlaczego mężczyzna ma rzekome „prawo”, aby ukarać kobietę?
Osoby, które zgadzają się na DD, wychodzą z założenia, że mężczyzna ma prawo ukarać kobietę, ponieważ to na nim spoczywa odpowiedzialność za najważniejsze kwestie dotyczące ich wspólnego życia. Podkreślają oni, że nie chodzi o brak szacunku, lecz o zachowanie dyscypliny w domu.
Kto decyduje się na wdrożenie domowej dyscypliny do codziennego życia i dlaczego?
Osoby, które godzą się na życie według zasad domowej dyscypliny, to osoby w różnym wieku, pochodzące ze zróżnicowanych kręgów społecznych. Większość z nich to tradycjonaliści, którzy tęsknią za pewnymi dawniej cenionymi wartościami.
Jedną z podstawowych zalet związków DD, którą wymieniają pary w nich żyjące, jest brak kłótni wynikających z tzw. wchodzenia sobie w kompetencje. Każda ze stron relacji DD ma wyraźnie określone role, prawa i obowiązki, przez co w związku panuje harmonia.
Z relacji kobiet wynika, że będąc w takiej relacji, czują się bezpieczne i zaopiekowane. Natomiast mężczyznom odpowiada to, że mogą przewodzić i czują się szanowani. Oczywiście jest też wiele wad takiej relacji, które wynikają przede wszystkim z możliwych nadużyć władzy.
Czy można rozpoznać osoby praktykujące domową dyscyplinę?
Zapoznając się z zasadami domowej dyscypliny, które przypominają nieco cofanie się w czasie, można wyobrażać sobie, że mężczyźni ją praktykujący są apodyktyczni, a kobiety – nieśmiałe, zastraszone i pozbawione własnego zdania. Okazuje się jednak, że trudno rozpoznać osoby żyjące w DD, ponieważ w towarzystwie zachowują się jak każda inna para.
Trzeba pamiętać, że są to osoby, które świadomie wybrały taką drogę, nie po to, by się unieszczęśliwiać, tylko aby w taki, a nie inny sposób dążyć do harmonii w związku.
Zapewne część osób nie kryje się ze swoimi przekonaniami. Jednak pozostała część, jak wynika z przekazów znalezionych w Internecie, to często wykształceni, zajmujący wysokie stanowiska i szanowani w społeczeństwie ludzie, których nikt nie podejrzewałby o podobne poglądy w życiu prywatnym.
Jakie kary stosuje się w ramach domowej dyscypliny?
Kary stosowane w domowej dyscyplinie często przypominają kary dla dzieci, takie jak szlabany i zakazy. Jednak najbardziej znaną formą kary cielesnej, stosowaną w domowej dyscyplinie, jest bicie, najczęściej w dolną część pośladków. Może być ono wykonywane dłonią lub za pomocą rozmaitych narzędzi, takich jak np. pasek czy drewniana szczotka do włosów.
Warto podkreślić, że nie wszyscy „wyznawcy” DD stosują kary cielesne. Niektórzy ograniczają się do wspomnianych upomnień ustnych, zakazów czy nakazów wykonania określonych czynności.
Czy stosowanie kar w domowej dyscyplinie jest konieczne?
Kary to najczęściej omawiany temat w kontekście domowej dyscypliny, zapewne przez ich kontrowersyjność. Okazuje się jednak, że można żyć zgodnie z zasadami DD, bez stosowania jakichkolwiek kar. Wszystko zależy od indywidualnych ustaleń pomiędzy kobietą i mężczyzną.
Domowa dyscyplina, BDSM, przemoc domowa – czy to tożsame pojęcia?
Choć pozornie istnieje pewne podobieństwo DD do praktyk BDSM, nie są to pojęcia tożsame. BDSM to zbiór upodobań seksualnych, których celem jest obustronne czerpanie przyjemności, w tym np. z karania i bycia karanym. BDSM dotyczy sfery erotycznej.
Domowa dyscyplina dotyczy codziennego życia prywatnego, a kary w niej stosowane nie mają w żadnym razie służyć przyjemności, lecz upomnieniu. Mają być na tyle nieprzyjemne, żeby osoba ukarana nie chciała w przyszłości powtórzyć danego przewinienia.
Jeśli chodzi o kwestie przemocy domowej, to DD z pozoru ma z nią wiele wspólnego, jednak jest między nimi pewna znacząca różnica. Domowa dyscyplina opiera się na zgodzie, także na kary, a w przemocy domowej takiej zgody oczywiście nie ma.
Czy domowa dyscyplina jest legalna?
Należy wyraźnie podkreślić, że nie wolno naruszać nietykalności cielesnej drugiej osoby. Tak brzmi część artykułu 217 Kodeksu Karnego. Można śmiało dodać, że chodzi o naruszenie nietykalności cielesnej bez pozwolenia, ponieważ przestępstwo to ścigane jest jedynie z oskarżenia prywatnego, na wniosek poszkodowanego, a nie z urzędu.
Kategorycznie nie wolno stosować kar cielesnych wobec dzieci i osób małoletnich. Domowa dyscyplina dotyczy wyłącznie świadomych i pełnoletnich osób, które bez żadnego przymusu zgodziły się na funkcjonowanie, zgodnie z jej zasadami.
Model związku, którym jest domowa dyscyplina, opiera się na wzajemnym zaufaniu. Trudno więc wyobrazić sobie, że osoba, która zgodziła się na życie według określonych reguł lub nawet sama je zaproponowała, zgłosi na policję, że została ukarana. Oczywiście jeśli w którymś momencie jedna ze stron nie chce już takiego modelu związku, ma prawo się z niego wycofać. Jeśli druga osoba tego nie zaakceptuje i nadal będzie stosowała wobec niej kary, to nie jest już to domowa dyscyplina, tylko zwyczajna przemoc domowa, którą należy zgłaszać na policję.
Bibliografia
- A. Holmes, „The art of domestic discipline...”, E-book Edition,, 2022
- W. Jowska,,„Domowa dyscyplina, czyli życie króla i poddanego”, dostęp online dnia 30.09.2023 r.: https://strefaprzyjemnosci.pl/domowa-dyscyplina-czyli-zycie-krola-poddanego/
- http://dd-domowa-dyscyplina.blogspot.com/, dostęp online dnia 30.09.2023 r.
- https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-karny-16798683/roz-27, dostęp online dnia 30.09.2023 r.
Anna Gilewska
Kosmetolog
Licencjonowany kosmetolog (temat pracy dyplomowej: „Pielęgnacja skóry dotkniętej trądzikiem pospolitym w gabinecie kosmetologa oparta o wybrane metody aparaturowe”) i magister administracji na specjalizacji zarządzania ochroną zdrowia (temat pracy magisterskiej: „Prawne i organizacyjne uwarunkowania wykonywania zabiegów kosmetycznych”). Propagatorka zdrowego trybu życia oraz kosmetyków naturalnych. Poszerza swoją wiedzę na kongresach i targach branżowych. Interesuje się psychologią i medycyną komplementarną.
Komentarze i opinie (0)