Załamanie nerwowe – co to jest, ile trwa, jak z niego wyjść?

Załamanie nerwowe to powszechne określenie, które nie ma charakteru medycznego. Nie zostało ono ujęte w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Zaburzeń Psychicznych ICD-10. Nie uwzględnia go również nowa wersja – ICD-11, która w Polsce nie jest jeszcze stosowana. Kiedy sięgamy po określenie załamanie nerwowego, najczęściej mamy na myśli pogarszający się stan psychiczny, co może wynikać z różnych przyczyn. Jakich?

Z czym wiąże się załamanie nerwowe?

Załamanie nerwowe wiążemy z kryzysem w zakresie zdrowia psychicznego. Przyczyny załamania nerwowego mogą być różne – najczęściej dochodzi do niego na skutek doświadczania sytuacji, które postrzegane są jako wyjątkowo stresogenne.

Zdarza się też jednak, że do załamania nerwowego doprowadza nagłe i nieprzewidziane zdarzenie, które postrzegane jako ponad nasze siły. Załamanie psychiczne negatywnie wpływa na nasze codzienne funkcjonowanie, sprawia, że zakłóceniu ulega również dobrostan psychiczny.

Przyczyny załamania nerwowego

Przyczyny załamania nerwowego mogą być różne. W przypadku jednych będzie to nadmiar czynników stresogennych, u innych będzie to pojawienie się wyjątkowo silnie działającego czynnika stresogennego.

Załamanie nerwowego często związane jest z takimi trudnymi doświadczeniami, jak np.:

Może być tak, że załamanie nerwowe związane jest z atmosferą w pracy – często jego ofiarą padają ci, którzy są mobbingowani. Również utrata pracy może doprowadzić do załamania nerwowego. Niektórzy załamanie nerwowego określają również mianem kryzysu psychicznego, wskazując, że może to być również kryzys rozwojowy.

Jakie są objawy załamania nerwowego?

Objawy załamania nerwowego możemy podzielić na te somatyczne oraz psychiczne. Zalicza się do nich między innymi:

  • poczucie bezradności,
  • poczucie beznadziei,
  • zmiany nastroju: smutek, przygnębienie, niekontrolowane wybuchy płaczu,
  • rezygnację z wykonywania codziennych obowiązków,
  • napady złości, a nawet agresji.

Przy załamaniu nerwowym często pojawia się szereg objawów somatycznych. Wystąpić może napięcie mięśni, drżenie mięśni, typowe są zaburzenia snu, a nawet spadek masy ciała. Wiele osób uskarża się na problemy trawienne oraz kołatanie serca. Również nadmierne pocenie może towarzyszyć osobom, które znajdują się w stanie załamania nerwowego. Wystąpić mogą zawroty głowy, a także duża trudność wykonywania codziennych czynności.

Jak długo trwa załamanie nerwowe?

Wiele osób zastanawia się, jak długo może trwać załamanie nerwowe. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na tak postawione pytanie. U niektórych stan ten trwa zaledwie kilka godzin, u innych może wydłużyć się nawet do kilku czy kilkunastu dni, uniemożliwiając codzienne funkcjonowanie. Osoba zmagająca się z załamaniem nerwowym może nie być w stanie pójść do pracy, zająć się dziećmi czy zadbać o własną higienę. Może pogrążać się w świecie swoich nieprzyjemnych emocji.

Jakie mogą być konsekwencje załamania nerwowego?

Załamanie nerwowe może być stanem bardzo niebezpiecznym. Poczucie bezradności i poczucie beznadziei, które często łączy się z załamaniem nerwowym mogą sprawić, że pojawią się myśli samobójcze, a nawet zachowania autodestrukcyjne. W takim przypadku mamy do czynienia z poważnym zagrożeniem zdrowia i życia osoby, która przechodzi przez kryzys psychiczny, dlatego tak ważne jest, aby załamania nerwowego nigdy nie lekceważyć.

Jak wyjść z załamania nerwowego?

Załamanie nerwowe można skutecznie pokonać. Każdy, kto doświadczy tego trudnego stanu powinien przede wszystkim dać sobie odpocząć. Jeśli przytłacza Cię rzeczywistość, w Twoim życiu wydarzyło się coś naprawdę trudnego, pamiętaj, że nie musisz dawać z siebie 100%. W takiej sytuacji warto wziąć kilka dni urlopu – nawet dwa dni to świetny sposób na zregenerowanie organizmu i odbudowę sił.

Warto zatroszczyć się o swoje samopoczucie. Tym, co może pomóc jest relaksująca kąpiel, gorąca herbata czy po prostu spacer. Jeśli jednak to nie pomoże, nie czekaj. Skontaktuj się ze specjalistą, którym może być psycholog, psychoterapeuta, interwent kryzysowy. Rozmowa z fachowcem nigdy nie powinna być odkładana, jeśli załamanie psychiczne sprawia, że nie jesteś w stanie normalnie funkcjonować. Nie rób tego również wówczas, gdy kryzys, przez który przechodzisz odbija się na Twoich bliskich. Leczenie załamania nerwowego może okazać się konieczne. Pamiętaj jednak, że korzystanie ze wsparcia psychologów, psychiatrów czy psychoterapeutów nie jest niczym, czego należy się wstydzić. Załamanie nerwowe może przytrafić się każdemu z nas.

Czym się różni załamanie nerwowe od depresji?

Załamanie nerwowe to określenie używane dla nazwania zakłócenia w równowadze psychicznej. Jest to reakcja na zdarzenia stresowe, które często są nieprzewidziane. Depresja jest czymś zupełnie innym mimo tego, że niektóre objawy załamania nerwowego i depresji są do siebie bardzo podobne.

Depresja zaliczana jest do zaburzeń nastroju, a do jej typowych objawów zalicza się między innymi brak czerpania przyjemności z tego, co dotychczas ją dostarczało. W przypadku depresji również mamy spadek motywacji do działania, zaburzenia snu, a często również łaknienia. O ile z załamaniem nerwowym często możemy poradzić sobie sami, o tyle depresja na ogół wymaga profesjonalnego wsparcia. W wielu wypadkach niezbędne jest wdrożenie leczenia farmakologicznego.

Warto znać objawy załamania nerwowego – dzięki temu wiemy, że musimy zatroszczyć się albo o siebie (kiedy doświadczamy ich sami), albo o naszych bliskich. Wywołać załamanie nerwowe mogą różne sytuacje, które postrzegamy jako trudne, a nierzadko przekraczające nasze możliwości. Warto pamiętać, że załamanie nerwowe, którym się nie zajmiemy może mieć naprawdę poważne konsekwencje.

Bibliografia

 
  • A. Lipczyński : Psychologiczna interwencja w sytuacjach kryzysowych. Warszawa: Difin, 2007;
  • D. Kubacka - Jasiecka : Interwencja kryzysowa. W: Psychologia kliniczna. T. 2 / red. nauk. Helena Sęk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005.
Opublikowano: ; aktualizacja: 23.02.2024

Oceń:
0.0

Katarzyna Krakowiak

Katarzyna Krakowiak

Psycholog

Absolwentka psychologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II, studiów podyplomowych z zakresu seksuologii klinicznej pod kierunkiem profesora Zbigniewa Lwa-Starowicza oraz Studium Interwencji Kryzysowej. Ukończyła szereg szkoleń i kursów między innymi z zakresu metod diagnostycznych w seksuologii, technik pracy z pacjentami z hiperseksualnością, zaburzeniami preferencji seksualnych, prewencji zachowań suicydalnych. Obecnie w trakcie szkolenia psychoterapeutycznego w nurcie poznawczo-behawioralnym.

Komentarze i opinie (0)

Może zainteresuje cię

Spanie w skarpetkach – czy jest zdrowe? Zalety i wady spania w skarpetkach

 

Wulwodynia i vestibulodynia – przyczyny, objawy i leczenie

 

Karmienie piersią metodą antykoncepcji?

 

Prolaktyna – jakie są normy i co robić, gdy jest za wysoka?

 

Niepłodność laktacyjna – czy karmiąc piersią można zajść w ciążę?

 

Wtyk amerykański – czym jest, jak się go pozbyć?

 

Mucovagin (żel, globulki, emulsja) – skład, zastosowanie, wskazania i przeciwwskazania, skutki uboczne, zamienniki, opinie

 

Wypadanie włosów – przyczyny, badania, leki i domowe sposoby