Intuicja – czym jest, jak działa, czy warto jej ufać?

Intuicja – czym jest?

Intuicja (z łac. intuitio – wejrzenie) to zjawisko bardzo trudne do zdefiniowania. W ujęciu filozoficznym to temat znacznie głębszy, gdyż od wieków część myślicieli traktowała intuicję jako coś niższego od rozumu, a część jako coś istniejącego ponad rozumem, a wręcz mistycznego.

Generalnie możemy rozróżnić kilka rodzajów intuicji:

1. Intuicja twórcza – psychologiczna: dotyczy na przykład natchnienia artystycznego, gdzie nawet osoba nieposiadająca wiedzy akademickiej potrafi namalować obraz lub zagrać na instrumencie. Nie wie, skąd posiada te umiejętności, lecz robi z nich użytek. Tak samo osoba zakochana nie potrafi wyjaśnić, czemu darzy uczuciem akurat tego konkretnego człowieka, a jednak czuje to, co czuje. Sens tego rodzaju intuicji oddają kolokwialne powiedzenia, takie jak: „ma nosa do interesów”, „idzie za głosem serca”, „instynktownie wiedział, jak to zrobić”.

2. Intuicja odkrywcza: to rodzaj wiedzy pierwotnej, pozwalającej odnaleźć się w okolicznościach wcześniej nam nieznanych, co szczególnie silnie objawia się w okresie dzieciństwa. Dzieci często w niepojęty sposób działają logicznie i konsekwentnie w przestrzeni, która powinna być dla nich niezrozumiała. Wydaje się, że dziecięcy umysł to wcale nie tabula rasa! Wprost przeciwnie – umysł ten zwiera potencjał pozwalający na wzrost moralny oraz kreatywność.

3. Intuicja wartościująca – etyczna: czyli, krótko mówiąc, nasze sumienie, umiejętność rozróżniania zła i dobra. Jej głos to busola moralna.

4. Intuicja metafizyczna lub paranormalna: pozwalająca wierzyć w Boga i świat duchowy bez konieczności tłumaczenia, czym on jest i jak wygląda. Tutaj również przynależą zjawiska jasnowidzenia, jasnosłyszenia, telepatii, prekognicji, itd.

Niewątpliwie człowiek jako złożona istota posiada zdolność przewidywania zarówno na poziomie świadomym, jak i nieświadomym.

Intuicja – jak się objawia?

Bardzo często intuicja objawia się poprzez ciało. Czujemy się źle w towarzystwie konkretnej osoby lub przebywając w określonym miejscu. Intuicyjnie wyczuwamy nastawienie innych ludzi wobec nas, rozpoznajemy, w jakim są nastroju, ale też jaki jest ich stan zdrowia. Niejednokrotnie mówi się, że kiedy lekceważymy wskazówki, „intuicyjne ciało” usiłuje zablokować nasze działania poprzez pojawienie się dysfunkcji lub bólu.

Bezdyskusyjnie to w ciele czujemy dreszcze na widok kogoś, kto (jak pokazuje przyszłość) żywił wobec nas złe intencje. Mówimy: „czuję całym sobą, że to się źle skończy” lub „nie wiem skąd ta pewność, ale uda mi się tam dotrzeć”.

Zwłaszcza w chwili zagrożenia potrafimy wykonać pewne czynności, uniki, ruchy, dzięki którym wychodzimy cało z opresji. Bywa, że łączy się to z elementami jasnowidzenia i rodzajem spontanicznego wglądu w wiedzę ukrytą.

Nawet w świecie tak racjonalnym, jak wysokie technologie, mówi się o intuicyjnych programach pozwalających na wykorzystywanie ich przez osoby w każdym wieku i o różnym stopniu doświadczenia, a także o intuicyjnych urządzeniach i maszynach obsługiwanych spontanicznie przez nieprzeszkolonych użytkowników.

Jak można rozwijać swoją intuicję?

Jest takie powiedzenie : „intuicja szepcze, ego krzyczy”. Zatem jedynie wsłuchując się w siebie i rozwijając głębokie zaufanie do swoich osądów, jesteśmy w stanie wykorzystać w pełni ten zagadkowy szósty zmysł.

Pamiętajmy, że jeśli prześledzimy historię odkryć, to większość z nich nie powstała jedynie w wyniku żmudnej pracy lub wielokrotnie powtarzanych eksperymentów. Było to raczej olśnienie, przebłysk geniuszu lub – jak kto woli – iskra Boża. Naukowcy często najpierw intuicyjnie wiedzą, a dopiero później naukowo uzasadniają lub szukają racjonalnego wytłumaczenia tego, czego są całkowicie pewni. Pamiętajmy, że ludzie ci często grają va banque, rzucając na szalę swoją zawodową przyszłość. Oni wierzą w swoją intuicję i w tym kontekście można by rzec, że ich wiara uczyniła cuda.

Czy intuicja i przeczucie to to samo?

Patrząc z szerszej perspektywy i nie wykluczając zjawisk metafizycznych, można przyjąć, że intuicja i przeczucia to jednak nie do końca synonimy. Intuicja wydaje się w pewien sposób połączona z intelektem, natomiast przeczucie może dotyczyć zjawisk niepoddających się świadomej ocenie lub takich, o których nie mamy wiedzy.

Mam tu na myśli sytuację, gdzie pojawiają się złe przeczucia dotyczące na przykład osoby z rodziny. Po czasie okazuje się, że kiedy owo złe przeczucie wystąpiło, osoba ta uległa wypadkowi. Bywa, że ten krewny mieszka setki kilometrów od nas i nie kontaktujemy się z nim często, a zatem nie mamy wiedzy na temat jego długofalowych planów i bieżących zamiarów. Tym samym nie możemy powiedzieć, że korzystamy z wiedzy dostępnej lub ukrytej. My raczej czujemy, a może współodczuwamy wraz z tą osobą.

Gdy analizujemy materiały dotyczące przeczucia i intuicji, można zaryzykować następującą tezę: wszyscy ludzie czują poprzez zmysły i mają przeczucia pochodzące ze współodczuwania być może nawet na poziomie globalnym. Natomiast intuicja jest cechą indywidualną, przejawiającą się na różnych poziomach. Poza tym, o ile intuicję można wzmacniać i ćwiczyć umiejętność jej wykorzystania, o tyle przeczucia są nam dane w równym stopniu.

Czy warto w życiu kierować się intuicją?

„ Twój czas jest ograniczony, a więc nie marnuj go na to życie cudzym życiem. Nie daj się złapać w pułapkę przeżywania życia, będąc sterowanym przez innych. Nie pozwól, by zgiełk opinii innych zagłuszył twój wewnętrzny głos. I co najważniejsze, miej odwagę podążać za swoim sercem i intuicją. One jakimś cudem już wiedzą, kim tak naprawdę chcesz zostać. Wszystko inne ma wartość drugorzędną” – powiedział Steve Jobs, współzałożyciel Apple, wielki wizjoner.

Nie bez kozery mówi się, że pierwsza myśl jest najlepsza. Istnieją badania potwierdzające, że medycy uratowali wiele istnień ludzkich opierając się na intuicji, a nie na procedurach medycznych. To samo wiadomo o przedstawicielach zawodów podwyższonego ryzyka, jak strażak czy policjant.

Intuicja ewidentnie niesie ze sobą spokój i pewność, albowiem pochodzi ze źródła prawdy o nas samych. Chaos umysłu zbudowany jest z opinii innych, a przecież każdy z nas to odrębny wszechświat odczuć i doznań. Jednym słowem – powinniśmy zaufać sobie, bo to nam się po prostu opłaca.